Գովք Արարատիս
Արարատը շատ մեծ է:
Արարատն ինձ համար շատ սիրուն ու հմայիչ է:
Անխելքն ու իրենց թաքավորը
Լինում է, չի լինում մի անխելքների երկիր է լինում: Էս երկիրի թագավորը ամենաանխելքն է լինում, ով ինչ ասում է, հավատում է, ով ինչ ուզում է, տալիս է: Թագավորը սիրահարվում է մի սիրուն ու խելացի աղջկա: Թագավորը չնայած անխելք էր, բայց շատ բարի էր, աղջիկն էլ նրան է սիրահարվում ու ամուսնանում են: Մի օր մի խելացի խաբեբա է գալիս թագավորի մոտ ու ասում.
―Թագավորն ապրած կենա, եկել եմ քեզ ասեմ, որ ես պիտի լինեմ էս երկրի թագավորը: Քո հայրն ուզում էր, որ ինձ նման խելացի մարդ կառավարի էս երկիրը:
Անխելք թագավորն ասում է.
―Դե որ հայրս էդպես է ուզում, թող էդպես էլ լինի:
Խաբեբան ուրախանում է, որ իրեն հավատացին, բայց էդ պահին գալիս է թագավորի խելացի կինը և ասում.
―Ե՞րբ է թագավորի հայրը քեզ էդպիսի բան ասել:
―Անցյալ ամռանը ,–պատասխանում է խաբեբան:
― Բայց ամռանն իմ հայրն արդեն չկար,-զարմացած ասում է թագավորը:
Բոլորը հասկանում են, որ խաբեբան թագավորին խաբում էր: Էդ օրվանից թագավորը միշտ լսում է խելացի կնոջ խորհուրդները ու ինքն էլ սկսում է շատ կարդալ, որ խելացի դառնա:
Շունն ասաց.
-Տերն ինձ շատ է սիրում, որովհետև ես նրան պաշպանում եմ, օգնում եմ ու զարմացնում եմ:
Դրա համար էլ տերը ինձ է սիրում :
Եկավ տերը, տեսավ, որ նրանք կռվում են, ասաց.
-Ես բոլորիդ էլ սիրում եմ:
Շունն ասաց.
-Տերն ինձ շատ է սիրում, որովհետև ես նրան պաշպանում եմ, օգնում եմ ու զարմացնում եմ:
Դրա համար էլ տերը ինձ է սիրում :
Եկավ տերը, տեսավ, որ նրանք կռվում են, ասաց.
-Ես բոլորիդ էլ սիրում եմ:
Նրան խաշում են ու նրանով ձվակռիվ են խաղում:
Ձու
Սիրելի Հովհաննես Թումանյան, դու ամենալավ գրողն ես եղել: Շնորհակալություն, որ փոքրերի համար լավ հեքիաթներ ես գրել: Մենք քեզ շատ ենք սիրում, որովհետև բոլոր հայերը քեզ գիտեն: Քո բոլոր հեքիաթները մեզ շատ են հետաքրքրում: Եթե դու կենդանի լինեիր հիմա, նոր հեքիաթներ կգրե՞իր:
